Günlügün sonu… Mytilini 16:22
11 Temmuz 2014
Bugün 14:30’da Afroz’dan ayrildim. Ayrilmadan önce bir Türk geldi. Türkçe konustugunu duyunca hemen “Hosgeldiniz” diye seslendim. Geldi sarildik öpüstük J hemen Türkiye’den haberler sordum. Her sey yolunda mi diye, deprem, yangin her hangi bir felaket filan yoktu degil mi? Geçen yil o da Primal yapmis. Hemen etkilerini sordum. Öyle güzel seyler söyledi ki içim rahat etti. Evet, hayatim degisti diyor. Farkindaligi artmis. Ailesiyle iliskisi çok iyi olmus. Güzellikler önüne çikmaya baslamis. En önemlisi merkezinde kalmayi basarmis. Ve öyle saglam olmus ki “kimse beni yerimden oynatamaz” diyor. Bir de insanin yaraticiligi çok artiyormus. Müthis!
Içindeki çocukla baginin azaldigini hissettigi anda ayicigina saril diyor çünkü çocukluk ona mühürlendi artik. Bir yildir ayicigi ile uyuyormus harika bir duygu diyor.
Zaten bize de ayni seyleri söylediler. Ama deneyimleyen birinden duymak harika oldu ve teyit etti bildiklerimi. Bir yil boyunca ayicigimizla uyuyacagiz. Ona bir isim bulmaliyim. Can yoldasim diye adini “Can” koymustum. Ama benim içimdeki çocuk oldugunu ögrenince simdi bir kiz ismi bulmaliyim. Aynen benim dünyaya gelisim gibi. Annem bana hamileyken beni erkek çocuk diye beklemisler ama kiz dogmusum. Ayicigimin da kaderi ayni oldu. O güzel isim gelecek bana, zorlamiyorum.
Evet, dönüyorum artik. Hiçbir sey eskisi gibi olmayacak. Merkezimdeyim, arindim, güçlendim. Kendimi çok seviyorum. Kalbim sevgiyi almaya ve vermeye hazir. Çok güzel bir deneyimdi. Süreç aci vericiydi ama su an öyle dingin, huzurlu ve mutlu hissediyorum ki, gelecekten öyle ümitliyim ki aferim bana. Hayatimin bugünden sonrasi muhtesem olacak. Çünkü öyle olmasi için gerekeni yaptim.
NEW CHAPTER
MUHTESEM YENI BASLANGIÇ
11 Temmuz 2014
